در قدیم برای تهیه روغن زیتون ابتدا به تنه درخت با چوب ضربه می زدند تا میوهها به زمین بریزد. بعد با کمک سنگ آنها را در داخل کاسههای چوبی له می کردند تا روغن پس بدهد.
امروزه برای تهیه روغن زیتون، میوه را خورد کرده و از آن خمیری به دست می آورند. این خمیر را با آب مخلوط کرده و داخل دستگاه سانتریفوژ می ریزند و به این طریق روغن را جدا می کنند.
نوع زیتون ومیزان رسیدگی و روش برداشت آن، از معیارهای تعیین کننده کیفیت روغن زیتون است. بهترین روغن زیتون، روغن خالص طبیعی یا بکر (extra virgin) است. این اصطلاح به روغنی اطلاق می شود که به روش مکانیکی با فشار و تصفیه کمتر تولید شده و مزه خوبی نیز داشته باشد. البته فقط در روشهای سنتی از فشار روی خمیر زیتون برای استخراج روغن استفاده می شود. طبق قوانین فیزیکی هر چه فشار روی خمیر زیتون بیشتر وارد شود، حرارت آن نیز بیشتر می شود و این حرارت باعث می شود از کیفیت روغن کاسته شود. روغنی که با اولین فشار کم یا به اصطلاح فشار سرد اول روی خمیر زیتون به دست می آید، بهترین کیفیت را دارد.
Extra virgin olive oil
اگر عبارت فوق بر روی ظرف روغن زیتون نوشته شده بود، روغن زیتون اصل و تازه بوده وهیچ نوع افزودنی نداشته و دارای بو وطعم گس و تند می باشد.
Olive oil
اگر این عبارت بر روی ظرف خریداری شده درج شده بود روغن زیتون بدون بو یا با بوی چند ساله است که افزودنی شیمیایی جهت بالا بردن ماندگاری به آن اضافه شده است.
Pomece oil
اگر عبارت فوق درج شده باشد روغن فوق روغن تفاله زیتون می باشد واز لحاظ ارزش غذایی در سطح پایین تری نسبت به روغن زیتون های بالا می باشد.
روش روغن گیری در ایتالیا و اسپانیا بصورت فشار سرد یا کلد پرس می باشد که پس از روغن گیری از تفاله باقیمانده روغن پومس تهیه می شود که از قیمت پایینی نیز برخورداراست.
تمامی مطالب متعلق به سایت حبتور می باشد و هر گونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.