تاریخچه پیتزا

 در زمان امپراطوری بزرگ هخامنشیان، هنگام جنگ سربازان داریوش (۴۸۶-۵۲۱ پیش از میلاد) نوعی نان پهن را بر روی سپرهای خود می‌پختند و روی آن را با پنیر و خرما می‌پوشاندند. یونانی‌ها پختن این نوع نان‌ را از ایرانیان آموختند و با خود به رم بردند.

تاریخچه پیتزا
۳۰۰ سال پیش از میلاد، یک مورخ رومی به نام Marcus Porcius Cato در کتاب خود نوشت: “نوعی غذا وجود دارد که با خمیرگرد و پهنی که روی آن با روغن زیتون، سبزی وعسل پوشیده شده و بر روی سنگ داغ پخته می‌شود” ازآنجایی که روغن زیتون کاربرد زیادی در مصارف غذایی رومی ها داشته آنها سعی کرده اند تا این نوع غذا را وارد فرهنگ خود کنند.
برخی معتقدند پیتزا از روم به جنوب ایتالیا رفته و غذای مستمندان است، برخی دیگر بر این باورند که این غذای خوشمزه قدمت طولانی تری دارد و به دوره یونانیان ساکن ماگناگریسیا در جنوب ایتالیا باز می‌گردد.
باستان شناسان در حین حفاری‌ در شهر پومپی ایتالیا بقایای مغازه‌هایی را کشف کردند که شبیه پیتزافروشی‌های امروزهستند. البته پیتزا در آن زمان به شکل امروزی وجود نداشت و فقط شامل نان مسطح و گرد همراه  با ادویه و روغن بود.
در آن زمان گوجه فرنگی و شیر گاومیش هندی که از آن برای تهیه پنیر مازارلا یا پنیر پیتزا استفاده می‌شود، برای اهالی کامپانیا در ناپل ناشناخته بود.
برای اولین بار در قرن شانزدهم گوجه فرنگی وارد اروپا شد اما در ابتدا تصور می کردند که میوه‌ای سمی است! تا اینکه در اواخر قرن هجدهم مردم فقیر ناپل از آن به عنوان مواداصلی در پخت نان های گردشان استفاده کردند. این نان‌های شبیه پیتزا به زودی توجه جهانگردان را به خود جلب کرد و آن ها را به مناطق فقیرنشین ناپل کشاند. پیتزای مدرن در شکل امروزی  اولین باردر سال ۱۸۸۹ توسط آشپزی به نام رافائل اسپوزیتو تهیه شد.
رافائل اسپوزیتو که در نانوایی در شهر ناپل کار می‌کرد، به فکر درست کردن پیتزای مخصوصی افتاد و آن را به عنوان هدیه برای پادشاه امبرتو و ملکه مارگریتا برد.
این پیتزا به نوعی میهن پرستانه بود چرا که مانند پرچم ایتالیا به رنگ‌های سفید و قرمز و سبز درست شده بود. ملکه از این پیتزا استقبال کرد و به احترام او نام این پیتزا را مارگریتا (یا همان پیتزای سبزیجات) گذاشتند.

دراین زمان برای پیتزا استانداردی تعیین شد که تا به امروز در تمام دنیا رعایت می شود. تا حدود سال ۱۸۳۰ پیتزاها در دکه های کنار خیابان به فروش می‌رسیدند و اولین پیتزافروشی واقعی به نام آنتیکاپورت آلبا برای اولین بار در ناپل شروع به کار کرد.
رفته رفته پیتزا در بین مردم ایتالیا بسیار محبوب شد و به زودی به صورت غذای محلی درآمد. بعدها خارج از ایتالیا، یک مهاجر ایتالیایی به نام جنارولمباردی مغازه کوچکی در محله ایتالیایی نشین نیویورک باز کرد. شاگردی داشت به نام آنتوتیو توتونوپرو که در پختن پیتزا و فروش آن در مغازه کمک می کرد.
طولی نکشید که پیتزاهای توتونوپرو بسیار پرطرفدار شد و لمباردی را به فکر باز کردن یک پیتزا فروشی در سال ۱۹۰۵ انداخت.

اما در این زمان مصرف پیتزا همچنان مختص  مهاجرین ایتالیایی بود و بین آمریکایی‌ها محبوبیت چندانی نداشت.اما بعد از جنگ جهانی دوم مصرف پیتزا گسترده تر و دربین سربازان آمریکایی که در ایتالیا به سر می بردند محبوب شد، به طوری که گاهی پیتزافروشی‌ها جوابگوی مشتریان آمریکایی خود نبودند.
آمریکاییها که از این غذای محلی بسیار خوششان آمده بود آن را با خود به کشورشان  بردند. ایتالیایی ها هم که بعد از جنگ اقتصادشان دچار بحران شده بود با مهاجرت به سایر کشورهای اروپایی، پیتزا را در تمام اروپا رواج دادند.
با رشد جمعیت در دهه ۱۹۵۰ بخصوص در آمریکا کم کم رستوران‌های زنجیره‌ای ساخت پیتزا شکل گرفتند.
رستوران‌ها نیز به این فکر افتادند که برای جلب مشتری بیشتر خدمات بهتری ارائه دهند مثلا قسمتی از کار خود را به حمل پیتزاهای سفارش داده شده به خانه مشتریانشان به صورت رایگان اختصاص دهند.

راه اندازی فست فود و تامین تجهیزات فست فود خود را به ما بسپارید.
گرداورنده پریسا نوروزی
تمامی مطالب متعلق به سایت حبتور می باشد و هر گونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.